Wybaczcie Państwo, że założyliśmy, iż zdecydowaliśmy się na pobyt w terminalu 5 Holiday Inn Heathrow, ponieważ korzystaliśmy z lotniska Heathrow, ale tak się nie stało. Zdecydowaliśmy się zostać tutaj z dwóch powodów.
Po pierwsze, ponieważ odwiedzaliśmy krewnego w zachodnim Londynie. Jazda do centrum handlowego Westfield, Shepherd's Bush, zajmuje 30-50 minut. Parking jest rozsądny, a sieć metra daje dostęp do centrum Londynu.
Jadąc na zachód, pokonanie 7,1 mili do zamku Windsor zajmuje nieco ponad 20 minut. Na tym nie kończy się królewskie połączenie. Hotel został pierwotnie otwarty przez księcia Edynburga HRH w 2001 roku.
Naszym drugim powodem było to, że Holiday Inn Heathrow Terminal 5 miał rozsądną stopę procentową wykupu punktów.
Na zewnątrz .
Nie pomyliła się marka hotelu z jego logo na ścianie frontowej i flagami Holiday Inn nad wejściem.
Czteropiętrowy budynek został cofnięty nieco od drogi, za niską ścianą i wybrukowanym blokiem terenem, gdzie samochody mogły podrzucać gości przy wejściu. Bariery po lewej stronie wyznaczyły drogę do podziemnego parkingu. Był to bardzo bezpieczny teren z automatyczną metalową kratą za szlabanami. Budynek został gustownie zaprojektowany z dwuspadową pierzeją w środku i kolumnowym wejściem. Okna górnego piętra wystające z pokrytego dachówką dachu nie marnowały miejsca.
Żywopłot i drzewa osłaniały hotel od drogi. Po obu stronach drogi znajdowały się podręczne przystanki autobusowe. Ławka była chroniona przed angielską pogodą przez dwuspadowy dach od strony najbliższej Holiday Inn.
Uwaga: Za korzystanie z parkingu pobierana jest opłata. Poprzedni goście zaproponowali pozostawienie samochodu na pobliskich ulicach mieszkalnych, ale byłem pod wrażeniem bezpieczeństwa na hotelowym parkingu.
Wnętrza
Wygięte drzwi automatyczne zostały otwarte, aby odsłonić jasny hol z marmurową podłogą w odcieniach beżu i brązu. Otwarty, dobrze oświetlony obszar miał jasny, świeży, współczesny charakter, z niskim siedzeniem szałwiowym po lewej stronie i nowoczesnymi półkami ozdobionymi różnymi przedmiotami. Wygięta recepcja była skierowana na tylną ścianę, nieco w prawo.
Poza recepcją, wzdłuż tylnej ściany znajdowała się strefa baru z widoczną kawą Starbucks. Wysokie drewniane krzesła znajdowały się przy barze, ale również wygodniejsze miejsca siedzące były dostępne w otwartym lobby. W drugą stronę znajdowała się strefa z komputerem i drukarką na stanowisku pracy.
Windy po lewej stronie były wyposażone w kartę z kluczem, co zapewniało dodatkową ochronę i dostęp do pięter pokoi gościnnych. Były one duże i bardzo czyste, z jasnymi, błyszczącymi chromowanymi i marmurowymi wnętrzami. Szerokie korytarze na górnych piętrach ozdobione były tymi samymi beżowymi fałdowanymi tapetami co sypialnie oraz pasiastą wykładziną brzoskwiniową, jasnobrązową, turkusową, off white, brązową i kremową z granatowym obrzeżem.
Zameldowanie i powitanie
Podczas podróży z londyńskiego lotniska Stansted, gdzie spędziliśmy poprzednią noc w lotniskowym hotelu (to długa historia), zadzwoniliśmy do Holiday Inn London Heathrow Terminal 5 o 10.30 rano, aby dowiedzieć się, czy nasz pokój może być gotowy. Myślałem, że to trochę optymistyczne, ale byłem zaskoczony, że po przyjacielskim powitaniu, że to było to.
Zameldowaliśmy się o godzinie 11.20, kiedy to byliśmy mile zaskoczeni, że ze względu na ówczesny status lojalnościowy marki Spire Elite mojego męża, do naszej rezerwacji zostały dodane dwa bezpłatne śniadania. Rzadko mieliśmy z tym do czynienia w przypadku IHG, chociaż hotele Hilton oferują bezpłatne śniadania członkom Hilton Honors o statusie Gold i wyższym.
Układ
Szerokie, średnie drewniane drzwi otworzyły się na krótki korytarz pokoju 225. Po prawej, białe drzwi weszły do łazienki. Sypialnia znajdowała się na zewnątrz, z szafą z tyłu na łazienkę, łóżkiem na przyległej ścianie i dalszymi meblami naprzeciwko. Z frontu hotelu wychodziło centralne, prostokątne, potrójne przeszklone okno.
Wystrój .
Pokój był w pełni wykładziną dywanową, podobną do korytarza, w paski w kolorze brzoskwiniowym, jasnobrązowym, turkusowym, off-białym, brązowym i kremowym. Ściany ozdobione były kremowymi tapetami biegnącymi do białej okładziny na krawędzi sufitu, a ściana za łóżkiem pokryta była beżową fałdowaną tapetą. Wzdłuż całej ściany zewnętrznej biegły firanki z siatki na całej długości oraz firanki w jasnym i ciemnym beżu.
Szeroki, czarny szkic z czarno-białą panoramą Tamizy/Londynu, z wiszącymi nad łóżkiem plamami zieleni na ścianie.
Łóżko znajdowało się na szarej podstawie. Pościel składała się z białej prześcieradła i poduszek, białej kołdry w paski oraz bielizny w kolorze beżowym, ciemnym turkusowym, limonkowym i białym.
Meble
Meble były wykonane z drewna o średniej kolorystyce. Za lustrem, na lewej ścianie, znajdowała się wysoka, wąska jednostka z dwojgiem drzwi, w której znajdowała się deska do prasowania, prasa do spodni i żelazko. Herbata i kawa znajdowały się na półce w górnej części mebla. Pokrywa musiała być otwarta, aby czajnik mógł pracować.
Wszystkie meble miały chromowane uchwyty. Wygięte biurko posiadało boki z litego drewna i środkową szufladę. Za nim, w narożniku pokoju, znajdowała się drewniana szafka na kółkach, w której znajdowała się lodówka.
Siedzisko składało się z ciemnobrązowego, winylowego, obrotowego krzesła biurowego na chromowanej podstawie z kółkami oraz fotela w jasnobrązowym kolorze z drewnem na końcach ramion.
Podwójna podstawa łóżka na kółkach ustawiona była na ścianie z zaokrągloną ścianą przednią z średniego drewna, z zaokrąglonymi panelami bocznymi, które stanowiły podłoże dla wolnostojących mebli nocnych składających się z szuflady z półką na dole.
Duża, dopasowana część garderoby została podzielona na dwie części. Połowa została zamknięta za dwojgiem rozsuwanych drzwi. W górnej części ukryto półkę, w górnej części wiszącą przestrzeń z 8 wieszakami i dwiema półkami po prawej stronie. Druga połowa była otwarta z dywanem na półce i wokół ściany z tyłu, tworząc stałą podstawę na walizki. Obszar poniżej został podzielony między dwie szuflady i małą szafkę. Reszta tego obszaru miała boazerie po bokach i z tyłu.
